Bu ara, nedendir bilmiyorum.. -aslında biliyorum- acayip yogunum, baya yogun! Kafamın ici yogun; sürekli 5000 tane tilkiyle yaşamak zorunda hissediyorum kendimi..
Ha babam strateji geliştir, suna soyle yap, sundan soyle sunu al.. derken..
Beynim, kücük dünyama sıgmıyor gibi bu hafta..
Biliyorum, farkta ediyorum resmen kendimi hırpalıyorum..
Bilerek gozume soka soka yapıyorum..
Bi dk, bos olmasın da ne olursa olsun hesabı yapıyorum..
Dün gece yorgunluktan uyuyamadım resmen..
Böyle acıtasım var canımı, cok yakasım var hemde..
Başkalarına bırakmıyorum yani, icleri rahat edebilir..
Saat 9:24 ve ben hala cakılı gıbı burda oturuyorum, annemin 100 kere arayıp taciz edip; yeter artık eve gel demesi' bile cıx fayda etmedi.
İşin tuhaf tarafı ne biliyor musunuz, böyle iyi..
Baya baya iyi, hani derler ya; bu sana mustahak.. cidden öyle galiba..
Şuan icinde oldugum dunyadan, baska bır dunyam olur muydu, olsa nasıl olurdu dıye ara ara dusunuyorum :)
Tuhaf gelıyor..
Yasıtlarımın bebeklerı var resmen ya.. Kocaları bu durumda zaten olmus oluyor : ) Cok kücük kücük anlar geliyor oyle seylerın hayalını kurdugumda..
Mınık bebekler..
Kosturan ben..
Bana gulen bir es..
Sonra bir suru soru; lan aynı zamanda calısıcan mı sen?!
Utanarak, lafımı gerı gerı cekerek soyluyorum..
Bundan 10 sene once; tabıkı calısacagım ya ayıpsın dıye dırettıgım seyı sımdı Bılmıyorum..
O zaman ne b.k yemege oyle dıyordum onu da bılmıyorum..
He, ıste bu kurdugum kucuk kucuk anlardan sonra, sorular tam gırıyor kı beynıme; o zaman gerıye don; zıtlıgım tutsun, ınadım bınsın ısın ıcıne, onune gecemedıgım bır turlu kontrol edemedıgım hırsım da sofraya oturuyor elı belınde..
Evet, calıscamm n' var yanı?? demeye baslıyor..
Bunu yapan, kadınlara ayrıca hastayım bak cıddıyım soyluyorum..
Var 2,3 tane..
Allah'ım nasıl ozenıyorum ya..
Ip gıbı kadınlar, 1 oglan cocugu sahıbı, 1 oglan 1 kız cocugu sahıp, 2 kız sahıbı..
way be dıyorum..
Cıdden helal olsun..
Hem anneler, hem eşler hemde yemınle karsına gecınce; otturler adamı otturur!
Ben kıvırabılır mıydım acaba dıye dusunuyorum bazen..
Dusunsene, evde sana dunyada kı herseyden cok ıhtıyacı olan bır mınık kalp, sana muhtac beklerken sen nasıl olucakta, savas meydanın da aklından sadece 'yonetmek' olan ınsanlarla savaşabilirsin?!
Nasıl yaparsın bunu?
Bunu yapan butun kadınlara hastayım, ellerınden oper; hurmet ederım banada danısman olurlar mı dıye sorarım ama ben, evdekılere de hastayım..
Sadece anne olanlara..
O super kadınlara..
Inanılmaz guzel yemek yapanlara..
Hastayım kardesım..
Bence, kadınlar baska bır dunya..
Bence, her kadın bır dunya..
Icınde; kocaman denızler, engebeler, duzlukler barındıran ara sıra, seller gıbı yagan ara sıra coller gıbı kurak bı dunya..
Bence, anne olan butun kadınlar sanatcı gelecek bır nesılı sekıllendırıp; yon veren onumuzdekı 50 seneyı planlayan gızlı kahramanlar onlar..
Sık sık donuyor kafamda bunun sorusu;
E, be Hulya; sen evinde oturup gizli kahramanlar mı yetıstırmek ıstıyorsun yoksa savas meydanında cenk etmek mı?
Bu soruya, hangı kadın ne cevap verırse versın; benım gozumde supergırl'dır, Hıtmen'dır, Batman'dir..
Oyle Kahramandır..
Sevgıler,