Herkezin bir zamanı var..Yıldızının parladıgı bir an..
Zirvenin, tepesinde kurulup; keyifle izledigi; izlendigi bir an var..
Herkezin, sert rüzgarlar gibi estigi bir an var..
Belki; cok genc bir yaş zaman dilimidir bu an..
Kimi zaman; Mimar Sinan gibi ömrün sonuna yaklaştıgı an..
Ama herkezin; yıldız oldugu..
Yürürken; fark edildigi..
Yaşadıgını hissettirdigi bir an var..
Herkezin, bi anı var..
Var oldugu, bir an..
Ve,insanın yanına kar kalan, insandan minik minik calan zaman..
Herşeyinde bir zamanı var..
Unutmanın, acıya doymanın, sevince bogulmanın, aşkla yorulmanın da bir zamanı var..
'o an' bittiginde.. 'o an' kacıp gittiginde, yaşanıp tükendiginde..
Geriye kalan sadece, -geride kalmış- bir an..
Herşeyin bir anı var..
Cekilmenin de, durulmanın da.. nefes almanın da, başkalarına bırakmanın da.. hatta, bazen sadece izlemenin de bir anı var..
Tükenmeyi kabul etmenin de bir anı var.. Ne vaktinden önce; ne vaktinden sonra..
Ölüm gibi; 'o an gelince..'
hLy'..